Sunday, March 17, 2013

Pauze

De laatste maand heb ik niets geschreven. Helaas word ik beperkt door mijn gezondheid (depressie). Geen ramp, er komen heus wel weer betere tijden en dan zal ik m'n blog weer voortzetten, maar nu dus even niet....

Monday, February 11, 2013

Grammys en Edisons

Internet:
Grammy Awards 
Edisons 
NME Goes To The F***ing grammys

Dit weekend zijn de Grammy Awards uitgereikt. Het zijn de prijzen die de muziekindustrie geeft aan de beste artiesten. Nou ja, 'beste' artiesten? Het is alsof de slager zijn eigen vlees keurt. Ik denk dat promotie en geld verdienen de belangrijkste redenen zijn op de prijzen uit te rijken. Verrassend vind ik de de winnaars nooit. Leuk voor het Belgische Gotye dat ze in de prijzen vallen maar eigenlijk is het een walgelijke vertoning. David Grohl de publiciteits geile exNirvana drummer deed ook mee. De arme Corbain Kurt draait zich om in zijn graf. De uitreiking is een en al glitter en glamour. Iedereen heeft dure kleding aan, maar dit jaar mocht dat niet te bloot zijn. Dat zou voor jonge onschuldige kijkertjes schadelijke invloed kunnen hebben. Alles is tot in de puntjes georganiseerd en verzorgd. Dat is nou net iets wat ik niet bij goede popmuziek vind passen. Rock'n'Roll behoort iets rebels en onaangepast te hebben. De Grammys vertegenwoordigen het tegenover gestelde. Voor wie dit soort avondjes toch leuk vind, die kan vanavond de Edisons gaan volgen. De Nederlandse muziekindustrie zal weer haar eigen (en buitenlandse) producten proberen aan de man te brengen. Mijn tip voor de winnaars is de trofee direct weg te gooien, net zoals Rijk de Gooyer dat ooit met de filmprijs 'het Gouden Kalf' deed. Hou toch op met die prijzen flauwekul!

Thursday, February 07, 2013

Het vinden van leuke muziek

Internet: 
Any decent music?
Pitchfork 

Het is niet zo makkelijk als het lijkt om goede nieuwe muziek te ontdekken op het internet. Door de vele bomen zie je vaak al snel het bos niet meer en verdwalen is ook erg eenvoudig. Inmiddels ken ik een aantal sides en apps waardoor ik een redelijk overzicht heb van wat wordt uitgebracht. Het is me uiteindelijk erg tegengevallen hoe toegankelijk en overzichtelijk het internet werkelijk voor muziek is.
Wat ik mis zijn sites met een degelijk overzicht van wat wordt uitgebracht. De sites die de muziek streamen lopen achter. Dat er nieuw werk is van Eels, Suede en My Bloody Valentine verneem ik pas laat bij Spotify of Deezer. Het nieuw uitgebrachte werk was al eerder beschikbaar op het internet en/of in de (web)winkel. Omdat ik veel artiesten volg via YouTube of Twitter, krijg ik persoonlijke berichten van ze als er wat nieuws te melden valt. Voor mij zijn het bladen (en hun websides + twitters) als Rolling Stone, Q en NME die de bron vormen om op de hoogte te worden gehouden. Sides als Pitchfork en Any Decent Music geven een redelijk overzicht maar zijn niet volledig. Al met al kost het veel tijd en werk om alle informatie te verzamelen en over het resultaat ben ik niet altijd tevreden.
Mijn wens om zelf een gemakkelijk overzicht te krijgen van wat wordt uitgebracht wordt niet vervuld. Ik zou graag neutrale en volledige informatie over de populaire muziekindustrie willen hebben maar dat blijft een verlangen. Het wekelijks verschijnende Amerikaanse blad Billboard geeft uiteindelijk de meeste informatie. Elke week ga ik naar de bibliotheek om de nieuwste Billboard door te nemen. In feite speel ik de rol van journalist. Ik maak de selectie uit alle informatie en geef die weer in mijn blog. Ik zou graag neutraal en volledig willen zijn maar in de praktijk is dat onmogelijk. Ik kan niet anders dan (kritisch) volgen. 
In de eerste plaats onderneem ik al mijn zoekactiviteiten naar leuke muziek voor mijzelf. Dit Blog heb ik opgestart om mijn eigen gedachten te ordenen. Daarbij vind ik het fijn om mijn ervaringen te delen, vandaar dat het openbaar is. Ik zou het ook best leuk vinden om op deze plek discussie's te starten. Mochten lezers opmerkingen, aanvullingen of vragen hebben: Laat het me weten!

Wednesday, January 30, 2013

Streaming audio

Internet: Wikipedia (Engels)

Hoe goed gaat het met Spotify en Deezer? Niet zo goed, denk ik, als zij zelf zouden willen. Er zit namelijk niet zoveel groei in het aantal abonnees. Veertien procent van de eigenaren van een mobieltje heeft een abonnement op een streaming audio service. Dat is niet genoeg om uiteindelijk een goede winst te gaan maken. Meer abonnees is noodzaak om te blijven voortbestaan. Er is ook concurrentie want er komen steeds meer aanbieders. In de UK zijn er bijvoorbeeld meer dan 70 bedrijven die een licensie hebben voor het verspreiden van muziek. Concurrentie bekent vaak ook lagere prijzen. Nu ik het over de prijzen heb, wil ik daar wel wat meer over zeggen. Wat ik een groot bezwaar vind van deze diensten, is dat de artiesten maar heel weinig geld krijgen voor de muziek waar naar is geluisterd. Zij krijgen een fractie van een cent per geheel beluisterd nummer. Lijkt me vooral voor de minder bekende artiest geen echte bron van inkomsten. Ik heb ook geen goed woord over voor Apple die met Itunes de muziekindustrie op zijn grondvesten heeft doen schudden. Opzich een prachtig idee om muziek te verspreiden via het internet. Minder leuk is manier waarop de muziek wordt aangeboden. Alleen voor Applegebruikers zijn de aangeboden diensten toegankelijk. Apple maakt prachtige spullen maar hangt daar wel een vreselijk duur prijskaartje aan. Voorts streven ze toch wel erg naar een monopolie positie door alle producten als uniek te bestempelen en van octrooien te voorzien. Bovendien is de kwaliteit van een MP3tje aanmerkelijk minder dan dat van een CD, maar er wordt wel dezelfde prijs voor gerekend. Kortom Apple heeft ook zijn donkere kanten. Ik vraag me ook oprecht af of de 'gewone' popartiesten veel geld verdienen aan Itunes.
Hoe de ontwikkelingen verder zullen gaan durf ik niet te zeggen. De techniek gaat snel en de concurrentie is groot. Wat ik belangrijk vind is dat popartiesten zelf invloed uit kunnen oefenen op de manier waarop hun muziek wordt verspreid en dat ze er ook nog wat aan verdienen.

Tuesday, January 29, 2013

Reclame en popmuziek

Internet:  
Muziek in de reclame

YouTube
What a wonderfull world
I'd like to teach the world to sing 
I heard it through the grapevine 

Gaan popmuziek en reclame goed samen? Het is en zeer krachtige combinatie zou ik zeggen, die ik niet altijd kan waarderen. Tegenwoordig kan er geen auto meer verkocht worden zonder beeldreclame met popmuziekjes op de achtergrond. De reclamebureaus struinen maar al te graag in de backcatalog van de platenmaatschappijen. Trouwens radio en reclame is ook een ijzer sterke combo. Vroeger was er een (illegaal) radiostation Veronica dat vanaf de Noordzee uitzond. In tegenstelling tot veel mensen, vond ik Veronica nooit zo vrij en zo goed. Het was een commercieel radiostation met irritante commercals. Ik weet verdorie nog waar ik op de Nieuwedijk mijn nappa en suede kleding moest kopen! Bovendien was hun muziekkeuze ook niet zo bijzonder. Een gemiddelde dat veel mensen leuk vinden maar met weinig kwalitatieve uitschieters. De tip en  top40 was altijd al een richtlijn voor de platenwinkels om de inkoop op af te stemmen. Laat ik niet teveel op Veronica afgeven want ook ik heb aan (illegale) commerciele radio gedaan (politieke illegale radio trouwens ook). Wil alleen maar zeggen dat mijn muziekkeuze vele malen beter is dan die van Veronica en dat de meeste commerciele radiostations het aanhoren niet waard zijn. Niet dat onze staatsomroep betere uitzendingen  maakt. Daar zijn ook reclames en regeert eveneens de middelmaat. Gelukkig zijn er tegenwoordig op het internet veel reclamevrije alternatieve radiostations. Reclame en popmuziek doen het echter samen zo goed, dat ik niet denk dat het ooit zal stoppen. Er is zelfs een internetside voor. Op YouTube heb ik drie beroemde reclames met popmuziek uitgezocht.

Monday, January 28, 2013

Een gitaar kapot slaan

YouTube:
The Who
Jimi Hendrix 
Nirvana 

Rory Gallagher

Hoe groot is je eigen zelfhaat  en vernietigings drang? Bij een aantal popartiesten is of was die zeer groot. The Who en Jimi Hendrix hebben in de jaren zestig een manier bedacht om dat ook op het podium te laten zien. Het ritueel van muziekinstrument(en) vernietigen werd uitgevonden. Normaal geeft een muzikant heel erg veel om zijn muziekinstrument want het is het middel en de vertolker van zijn techniek en gevoelens. Zo had de Ierse gitarist Rory Gallagher een speciale Fender gitaar. De kast was behoorlijk versleten maar hij speelde er graag op.
Bij de Who lag die liefde voor het instrument wat anders. Drummer Keith Moon en gitarist Pete Townsend stopten zoveel agressie in de muziek dat zij aan het einde van een optreden hun instrumenten en apparatuur te lijf gingen. In de eerste jaren van de Who moesten vooral gehuurde spullen worden vergoed waardoor er finacieel verlies werd geleden. Keith Moon ging met zijn vernielzucht nog wat verder door in iedere hotelkamer waar hij moest slapen, de televisie uit het raam te gooien. Moon heeft uiteindelijk de tekst van 'My Generation' (I hope to die before I get old) in praktijk gebracht.
Jimi Hendrix had ook een haat-liefde verhouding met zijn gitaar. Hij kon niet alleen fenominaal spelen maar was ook gek op geluidseffecten met zijn gitaar. De gitaar moest er zelf echter ook vaak aan geloven. Inmiddels is Jimi zelf in de (gitaar)hemel.
Het vernietigen van muziekinstrumenten heeft navolging gekregen. Vaak is dat een zwak aftreksel van Moon, Townsend en Hendrix. Er was een groep die het echer wel kon. In Nirvana zat zoveel frustratie en agressie dat ook zij de kunst verstonden van het 'instrument smashen'. Kurt Corbain is inmiddels Keith en Jimi gezelschap gaan houden. Als ze samen zouden gaan spelen? Hoe zouden deze drie heren hun hemels concert beeindigen? En, zou Rory ook meespelen? (volgens Jimi was Rory de beste...)

 

Sunday, January 27, 2013

Popmuziek en politiek

Internet: 
Happy days are here again
Doe mee met de SP

YouTube: 
Happy days are here again

Machine gun 
Star Spangled Banner 
Stand up for your rights
Working class hero 
Anarchy in the UK
Punk Prayer

Music is the weapon (documentaire Fela Kuti)

Gaan popmuziek en politiek goed samen? Jazeker, de verkiezings campagne van President Roosevelt gebruikte al het liedje 'Happy days are here again' ter ondersteuning. Het liedje bestond al maar paste erg goed bij de positieve campagne van Roosevelt, dus werd het gebruikt. In Nederland laat de SP Bob Fosko een speciaal voor de partij gemaakt zingen. 
Politici kunnen niet alleen gebruik maken van (pop)muziek in hun advertenties maar ook de steun van artiesten krijgen. Zo steunden de Beach Boys president Reagan en heeft Bruce Springsteen Obama gesteund. Soms hoeven politici geen enkele moeite te doen om de steun van politici te krijgen. Mick Jagger stemt op de Torries omdat Labor zijn (belasting)geld afpakt en laat dat ons weten ook.
Andere artiesten schrijven maatschappijkritische of politieke songs. Zo werd Bob Dylan ongewild de zogenaamde woordvoerder van de protestgeneratie. Iets dat hij zelf absoluut niet wilde. Dylan heeft zichzelf altijd als muzikant gezien. Wel heeft hij zich een tijdje ingezet voor onze lieve heer.Gelukkig doet hij dat al tijden niet meer.
Jimi Hendrix liet duidelijk weten hoe hij over Amerika en Vietnam dacht. Je hoort de oorlog in zijn werk terug. Bob Marley nam het op tegen armoede en politieke corruptie. Zijn songs zijn een duidelijk protest tegen de bestaande orde. Lennon schreef met zijn 'working class hero' een arbeiders klassieker.
De anarchie van de Sex Pistols heb ik nooit serieus kunnen nemen. Toch is punk de politieke muziekstrooming bij uitstek. Het is de muziek van de kraakbeweging.
Er zijn maar weinig artiesten die verder gaan dan zingen en ook aktie voeren. Frank Zappa was in de laatste jaren van zijn leven aktief voor de vrijheid van meningsuiting. De Afrikaanse Fela Kuti had politieke aspiraties in Negeria.
Hoe gevaarlijk is het om als artiest aan politiek te doen? Dat verschilt heel erg per land. In het Westen kan veel maar af en toe komen er conservatieve krachten naar boven die proberen de klok terug te draaien. In landen als China of Rusland is het veel moeilijker om te zingen wat je wilt. Pussy Riot, met 2 jaar strafkamp voor het zingen van een liedje in de kerk, kan daar over meepraten...